May the Force be with you – deel 1

In het Sophia kinderziekenhuis in Rotterdam kwam een jong kankerpatiëntje de afgelopen maanden naar zijn chemokuur verkleed als Star Wars personage. Zijn vader had een verzameling kostuums voor hem gekocht, zodat hij elke week een andere rol kon spelen. Op deze manier lukte het hem  moed te verzamelen en de zware behandeling het hoofd te bieden. Als verrassing werd hij bij zijn laatste kuur opgewacht door twee volwassen warriors uit het Sophia, die hem naar zijn chemo begeleidden. Een kippenvelmoment. 

Nu ben ik zelf zo iemand die al bang is als de uitnodiging voor de borstkankerscreening op de deurmat valt. En die vervolgens het maken van de afspraak maar blijft uitstellen. Ik kan dus nog veel leren van de 7-jarige held.

In het boek Van Big Bang tot Burn out leggen Witte Hoogendijk en Wilma de Rek helder uit hoe ons stress-systeem werkt. Kort samengevat is het altijd een waarneming of gedachte in onze hersenen, die ons fysieke systeem in gang zet. Hierdoor ga je de onaangename sensaties voelen die horen bij angst (kriebels in je buik, verhoogde hartslag, enz. ). De truc is om in je bewustzijn het schrikbeeld te vervangen door een vrolijker plaatje , waardoor het gevoel van stress weer verdwijnt. 

Maar, ik citeer uit het boek, ‘de ironie wil dat de mens die zijn bewustzijn te lijf wil gaan, daarvoor datzelfde bewustzijn nodig heeft. Het is een beetje alsof je met de vingers van je rechterhand een splinter uit diezelfde hand probeert te verwijderen: lastig, heel lastig zelfs; maar niet onmogelijk; baron van Münchhausen trok zichzelf ook aan zijn haren omhoog uit het moeras.’

Twintig jaar geleden kreeg ik last van angstaanvallen (inderdaad, nadat ik de eerste uitnodiging voor de baarmoederhalskankerscreening had ontvangen). Een arts leerde mij toen de techniek van imaginatie. Fantaseren dus. Zoals de kleine Stormtrooper zich een weg naar de chemo fantaseerde, heb ik destijds een aantal paniekaanvallen weten te doorstaan door een woeste rivier over te steken en te vechten met een draak. De kunst was om dan middenin het verhaal hulptroepen in te roepen. Die bevinden zich dan natuurlijk ook in je eigen hoofd. Hierdoor wordt het angstbeeld opgelost.

Maar hoe mooi is het als die hulptroepen, in de vorm van twee Star Wars warriors, dan ineens echt naast je staan.